Pinot Meunier

Waar de pinot meunier precies vanaf komt, is niet bekend, maar men vermoedt dat de oorsprong in Frankrijk in Bourgondië ligt. Als je naar de Duitse naam kijkt, zou je ook kunnen denken dat de schwarzriesling, zoals de druif in Duitsland genoemd wordt, een verband heeft met de riesling. Maar behalve de groei en de vorm hebben de druivensoorten niets met elkaar gemeen. Ferdinand Reger, hoofd van de afdeling druiventeelt bij het Bundesamt voor wijn- en fruitbouw in Klosterneuenburg in Oostenrijk nam aan dat uit een kruising tussen pinot meunier en traminer de pinot noir is ontstaan. Maar genanalyses van de biologe Carole Meredith spraken deze theorie tegen. De pinot meunier is juist een mutatie van de pinot noir. De onderkant van de bladeren lijkt door de beharing op meel. Daardoor ontstond de naam müllerrebe, een naam die tegenwoordig nog gebruikt mag worden in Duitsland en ook nog gebruikt wordt. In Duitsland wordt de druivensoort niet veel verbouwd. Meer dan 2000 hectare is met schwarzriesling beplant, maar meer dan 1500 hectare daarvan ligt in Württemberg. Andere kleine wijnbouwgronden liggen in Nordbaden, Rheinhessen, de Pfalz en Franken. In Frankrijk wordt de soort veel verbouwd. Hier wordt hij pinot meunier genoemd en speelt vooral in de Champagne een belangrijke rol. Pinot meunier is naast de pinot noir (spätburgunder) en chardonnay een van de drie druivensoorten die zijn toegestaan voor het maken van champagne. In het dal van Marne ligt het grootste wijnbouwgebied van pinot meunier in Frankrijk. In Oostenrijk en Zwitserland wordt de pinot meunier ook verbouwd. Andere grote wijnbouwgebieden liggen in Australië en in de VS. Pinot meunier groeit goed op krachtige löss-leembodems. Pinot meunier is laat rijp, waardoor hij minder gevoelig is voor late vorst in het voorjaar.